06/07/2013
Ik wacht op je excuus
je verontschuldiging
dat t fout ging
dat t niet meer goed komt
ik verlang naar een einde
en de tranen en de verlossing

Ik leer je deze vorm van stilte. Hoe je soms geen woorden kan vinden voor je woede, angst. Voor alles tegelijk voelen. Voor de hemel en de hel. Hoe ik geen woorden aan je onbegrip meer wil verspillen. Hoe ik eindelijk voor het eerst in een maand rustig kan slapen terwijl mijn gezicht nog door je zatte gedachten zweeft. Jij zegt net zo min iets soms. Ik respecteer je stilte, je ruimte. Het hoeft niet ongemakkelijk te zijn. Nooit. Is het ook niet.