trapte ik maar in dat glas
van die kaars
in het glas van het verleden
de vlam van de toekomst
het vet van het heden dat opbrandt
vervormt tot verleden
en nooit meer toekomst zal zijn
met bloed aan mijn voet
altijd aan je verleden verwond
ik kan niet meer helen
liep ik maar door de regen
vergat ik maar die herhaalde woorden
koos ik maar eindelijk voor mezelf.